من الان واقعاً توی شک و تردید هستم که در مورد مشق شب کیارستمی بنویسم،یا در مورد طرح امنیت روانی.این کجا و آن کجا! تازه غیر از این دوتا، مشکل لاگین کردن توی وردپرس هم هست.به شدت علاقه دارم که از این جمله‌ی یه نفر استفاده کنم: من تعجب میکنم! دلیل تعجب من،طرح اعدام وبلاگنویس‌هاست.البته که منظور، همه‌ی وبلاگنویس‌ها نیست.توی طرح اومده که این فقط شامل وبلاگ‌های مروج فساد،فحشا و الحاد میشه.حالا دو تا مسئله پیش میاد: (غیر از اون یکی که نمیتونم بگم!)
۱ـآیا قضاوت در مورد اینکه چه وبلاگی شامل این حکم میشه،به همین سادگیه؟ و اصولا چه جور مطالبی رو باید مروج الحاد دونست؟ حالا که بحث،بحثه اعدامه دیگه این کلی گویی‌ها به جا نیست.ضمن اینکه یک مورد دیگه از موارد اخلال در امنیت روانی جامعه،شرارت هست! آیا مجلس قراره طرحی تا این حد کلی رو تصویب کنه،و توسط ستادهایی،اون رو به اجرا در بیاره؟
۲ـنگرانی موقعی بیشتر میشه،که ما با خودمون فکر میکنیم که اگه مشکل فقط مروجین فساد و الحاد هستند،چرا کلاً راه ورود به سرویس‌های وبلاگنویسی مثل وردپرس و بلاگر رو با فیل میترکونن؟ یعنی چند درصد از وبلاگ‌های فارسی روی وردپرس دات کام و بلاگر،شامل ترویج فساد و الحاد میشده‌اند که چنین راه حلی پیش گرفته شده؟
مشکل اصلی،تفسیری بودن و کلی بودن حکم هست.یعنی ستادهایی که قراره برای اجرای حکم فعال بشن،به راحتی توان تفسیر حکم را خواهند داشت.و هیچ معلوم نیست که چه فعالیت‌هایی شامل مواردی مثل شرارت و ترویج الحاد خواهند شد.
فقط بگم که یک فوریت طرح امنیت روانی تصویب شده و کدخدایی،سخنگوی شورای نگهبان آن را مثبت ارزیابی کرده.
در مورد مشق شب کیارستمی هم دیگه فقط میتونم بگم که عالی بود.اعترافات صادقانه و معصومانه‌ی پسربچه‌ها در مورد مشق شب و تنبیه،که با صداقت کودکانه‌اشون، به زندگی خصوصی و مشکلات خانودادگیشون میرسید.من که لذت بردم.
ليموناسيون 